معنی مدح طراز - جستجوی لغت در جدول جو

مدح طراز(خِ اَ کَ)

لغت نامه دهخدا

مدح طرازی

(مَ طِ / طَ)

مداحی. عمل مدح طراز. رجوع به مدح طراز شود

لغت نامه دهخدا

ادب طراز

(کَ)

استاد. معلم:
یکچند ادب طراز دیرین
انگیخت حدیث تلخ و شیرین.
فیضی

لغت نامه دهخدا

مدح نواز

(خِ تَ نُ / نِ / نَ)

مدح گوی. مدحت سرای. مدیحه خوان:
تو به صدر اندر بنشسته به آئین ملوک
همچنین مدح نیوشنده و من مدح نواز.
فرخی

لغت نامه دهخدا

مدح سرای

(خُ یَ دَ / دِ)

مدحت سرای. مدیحه گو. مدحتگر. شاعر مداح. که به شعر کسی را بستاید و مدح کند:
از خلقت تو مدح سرایان تو ای شاه
در خانه همه روزه همی بندند آذین.
فرخی.
زبر او و عطاهای او همیشه بود
چو تختهای عروسان سرای مدح سرای.
فرخی.
دهر شکست پشت من نیست به رویش آب شرم
ورنه چنین نداشتی مدح سرای شاه را.
خاقانی.
مصطفی حاضر و حسان عجم مدح سرای
پیش سیمرغ خمش طوطی گویا بینند.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

ملک طراز

آرایش دهنده ملک. آرایندۀ مملکت:
به نی عسکری ملک طراز
عسکرآرای ملوک بشرند.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

مدح سرا

(خُ)

مداح. مدح سرای. رجوع به مدح سرای شود

لغت نامه دهخدا

ادب طراز

ادب تراز آموزنده ادبکار جای ادب ادب گاه

فرهنگ لغت هوشیار

معنی مدح طراز - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما